#wszystkobędziedobrze

Bo to jest tak, że idzie jesień, a ja nadal mam w głowie maj. Jeżdżę na rowerze, słucham melancholijnej muzyki, odwlekam wykonywanie zleceń, a wieczorami siadam na parapecie w kuchni i patrzę w oświetlone okna domu naprzeciwko i podziwiam jak sąsiedzi tańczą dla mnie w swoich kuchniach, swoimi codziennymi rutynami,tymi automatycznymi ruchami: naczynia w zlewie, szafka, lodówka - z gracją, spokojnie, w metrum na 3/4. 

Spokój. // foto: madam z.

Wszystko jest trochę nierealne, trochę w zawieszeniu. Jednocześnie wydaje mi się, że dawno już nie byłam tak spokojna i tak bardzo przytwierdzona do ziemi.

Żyję, póki można. Póki da się wstać z łóżka, zjeść śniadanie, pojechać do pracy dłuższą drogą. Póki głowa nie jest ciężka, uśmiech przychodzi łatwo, cienie pod oczami są tylko cieniami. Póki #wszystkobędziedobrze, a nie #wszystkowkurw. Daj mi jeszcze chwilę.